Ψάχνω να δω πως θα ξεκινήσω να γράφω αυτό εδώ το ρημάδι το κείμενο και σκέφτομαι ότι τα περισσότερα που θα διαβάσετε τα γνωρίζετε. Κάποια από την Παρασκευή ή το Σάββατο πριν τον αγώνα, και τα υπόλοιπα από την Κυριακή μετά τις 6 το απόγευμα. Ξέρετε κάτι... το θεωρώ και πολύ λογικό αν κρίνω από τα τηλέφωνα που δέχθηκα εγώ όλο το τριήμερο για να μάθουν φίλοι μου που δεν μπόρεσαν να έρθουν πράγματα για το μονοπάτι και την διοργάνωση.
Αφού λοιπόν κούρασα με μια ανούσια εισαγωγή πάμε και στην δράση.
Όχι δεν γκρεμίστηκε κάποιος φούρνος και θαύματα γίνονται μόνο στα παραμύθια και στην κενή διαθήκη (λένε)... Πρώτος, ταχύτερος και επιτέλους με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά ο Γιάννης Ιωάννου!!! (κάποια στιγμή πίστεψα ότι δεν θα έγραφα ποτέ κάτι τέτοιο)
Πραγματικά δεν έχω δει όλο αυτό τον καιρό αθλητή που κερδίζει να χαίρεται και να ανακουφίζεται τόσο πολύ και ειλικρινά μπορώ να πω πως το χαρήκαμε όλοι, καθώς ο Γιάννης ήταν ο μόνος αθλητής που όπως έλεγα μέχρι το Σάββατο, δεν το κουνάει από το βάθρο αλλά έχει τσακωθεί με την πρωτιά.
Ο Ιωάννου άφησε στην δεύτερη θέση το εκπληκτικό για άλλον έναν αγώνα και semi-local Δημήτρη Οικονόμου που μέχρι τα προκριματικά ετοίμαζε κονιάκ στους Βολιώτες ενώ για ακόμα έναν αγώνα στο τρίτο σκαλί του βάθρου ανέβηκε ο Μάρκος Μπουρνιάς που δείχνει ότι τα τρία τελευταία βάθρα δεν είναι καθόλου τυχαία.
Για το μονοπάτι πραγματικά δεν ξέρω από που να αρχίσω και που (και πως) να τελειώσω. Γνωρίζετε μάλλον όλοι ότι από τα βίντεο φαίνονται ελάχιστα πράγματα σε σχέση με αυτά που σε περιμένουν σε κάθε μονοπάτι. Ε λοιπόν βάλτε στο μυαλό σας το τι είδατε σε φωτογραφίες και βίντεο από τον αγώνα, και πολλαπλασιάστε τις εντυπώσεις επί δεν ξέρω και εγώ πόσο. Πολύ πάντως.
Η λέξη μαγεία ίσως φαντάζει υπερβολική αλλά είναι η μόνη που μπορώ να χρησιμοποιήσω για τον χαρακτηρισμό του trail και όλου του τοπίου. Βέβαια για να μην αδικώ τα υπόλοιπα μονοπάτια ανά την Ελλάδα, σε αυτό βοήθησε και ο καιρός. Τα παιχνίδια που έκαναν τα σύννεφα από πάνω, από κάτω και μέσα στο μονοπάτι τα έχουμε δει μόνο σε ταινίες της anthill. Ποδηλατικά τώρα το μονοπάτι ξεκίναγε ταχύτατα με ένα στενό κομμάτι απόλυτα τεχνικό με δύσκολα περάσματα, στην συνέχεια έβρισκες μπροστά σου μερικά αλματάκια και κάποια berms μέχρι το σημείο που φτάνεις σε 2 διαδοχικά υπέροχα άλματα, ένα χωμάτινο και ένα ξύλινο. Μερικά ακόμα τεχνικά και γρήγορα περάσματα και φτάνεις rock garden. Το περνάς ... και μετά τηλεμεταφέρεσαι στον Καναδά !!! Φαντάζομαι όλοι σας θα έχετε δει φωτογραφίες από την υπέροχη ξύλινη γέφυρα και το φαντασμαγορικό ξύλινο διπλό.(Εγώ έχω μια πάρα πολύ ωραία να ξέρετε) Πραγματικό ΣΟΚ στην πρώτη επαφή μαζί τους. Η συνέχεια δυστυχώς για κάποιους λιγότερο προπονημένους επιφύλασσε μια σχετικά μεγάλη ανηφόρα αλλά μετά το μονοπάτι πέταγε το freeride στοιχείο του και γινόταν καθαρό Downhill. Μεγάλες κλίσεις, σκαλιά, πέτρες και ρίζες σου ερχόντουσαν από παντού. Κάπου εκεί ανάμεσα και ένα τεράστιο ξύλινο berm που μόλις το περνούσες έσφιγγες τα δόντια και έλεγες λίγο ακόμα.Το λίγο ακόμα περιλάμβανε μερικά σκαλιά, δύσκολα, τεχνικά περάσματα και φυσικά την μεγάλη κλίση προς τον τερματισμό που κατέληγε σε ένα αριστερό berm και στα καπάκια αλματάκι. Κάπως έτσι ήταν το μονοπάτι στα Χάνια Πηλίου και με τον καιρό να μας κάνει το χατήρι μένοντας ηλιόλουστος και το χώμα να είναι στην καλύτερη δυνατή κατάσταση 135 αθλητές πήραν σειρά εκκίνησης.
Πάμε όμως λίγο πιο αναλυτικά στα αποτελέσματα.
Στην Elite όπως σας είπα και στην αρχή μεγάλος νικητής ήταν ο Γιάννης Ιωάννου. Ο Γιάννης οδήγησε εξωπραγματικά κερδίζοντας τους πάντες τα πάντα και φυσικά τον κακό του δαίμονα που ήταν το ίδιο το μονοπάτι. Μη ξεχνάτε πως στην κατηφόρα λίγο πριν το ξύλινο γεφύρι είχε σπάσει το πόδι του 3 περίπου χρόνια πριν (παραμονές Χριστουγέννων του 2010) κάτι που του είχε στερήσει το περπάτημα για περίπου 3 μήνες και το ποδήλατο για μισό χρόνο. Πολλά μπράβο λοιπόν !!!
Δεύτερος ο ίσως πιο σταθερός αναβάτης της χρονιάς. Ο Λαρισαίος Δημήτρης Οικονόμου οδήγησε εκπληκτικά στον τελικό αγωνιζόμενος τελευταίος. Κατάφερε να ρίξει το ήδη εξαιρετικό του χρόνο περίπου 3 δευτερόλεπτα, κάτι όμως που δεν ήταν αρκετό για να του δώσει την νίκη που τόσο ήθελε στον γειτονικό Βόλο .
Στην Τρίτη θέση βρέθηκε ο φοβερός για άλλον έναν αγώνα Μάρκος Μπουρνιάς που όπως είπαμε και τις προάλλες ανεβαίνει διαρκώς. Όλα δείχνουν πως από την νέα χρονιά ο Μάρκος θα είναι πιο δυνατός και πιο πεισμωμένος.
Στην τέταρτη θέση μόλις 0,03 του δευτερολέπτου έμεινε ο Δάνης Καραμιχηλίδης ο οποίος όποτε παίρνει μέρος σε αγώνα ανεβάζει ακόμα περισσότερο τον ανταγωνισμό ενώ πέμπτος κατετάγη ο Μάριος Παπασιμακόπουλος ο οποίος γλίτωσε τα χειρότερα καθώς το βράδυ της Παρασκευής προσκομίστηκε στο Νοσοκομείο με πόνους στην κοιλιακή χώρα αλλά τελικά ευτυχώς τα αποτελέσματα έδειξαν πως ήταν ένα μυικό τράβηγμα. Τέλος στην έκτη θέση βρέθηκε ο ταχύτατος Ευριπίδης Μπουμπουζής που τα περάσματα του σε πολλά σημεία του μονοπατιού σε άφηναν με το στόμα ανοιχτό.
Στους Junior νικητής αναδείχθηκε ο αέρινος Πέτρος Ατσαλής αφήνοντας στην δεύτερη θέση τον Βολιώτη πιτσιρικά Βαγγέλη Δημόπουλο ενώ το βάθρο συμπλήρωσε ο Φαίδωνας Μπουλουμπάσης. Ο Μέμμος Πανταζής και Χρήστος Γεωργάκης κατέλαβαν την 4η και 5η θέση αντίστοιχα.
Άξιος συγχαρητηρίων είναι και ο άτυχος της κατηγορίας Νίκος Βασιλακάκος, του οποίου ένα σκασμένο λάστιχο του στέρησε την διεκδίκηση της νίκης.Προς τιμήν του ο Νίκος περίμενε να τερματίσουν όλοι οι επόμενοι αναβάτες ώστε να μη κόψει κανέναν τους και μετά από 35 ολόκληρα λεπτά να τερματίσει με τα πόδια.
Στους Master έγινε ο κακός χαμός καθώς στο βάθρο ανέβηκαν τρεις αθλητές στο ίδιο δευτερόλεπτο.
Νικητής αναδείχθηκε ο φουλ προπονημένος Κώστας Καλοχαιρέτας ο οποίος το Σάββατο πρέπει να έκανε περίπου 2,5 εκατομμύρια καταβάσεις. Δεύτερος ο βρέθηκε ο ταχύτατος Χαράλαμπος Παπανικολάου ενώ στο τρίτο σκαλί του βάθρου ανέβηκε ο πιο βελτιωμένος Master της χρονιάς Noel Camateras. Άκουσον – άκουσον ... Εκτός βάθρου έμειναν (για πρώτη φορά και οι δυο μαζί) ο Ερνέστος Σακελλαράκης και ο Βασίλης Τσιαντίκος που κατέλαβαν τις δύο επόμενες θέσεις.
Η κατηγορία Veteran μπορεί να μη συμπληρώθηκε καθώς οι super star της κατηγορίας έλειπαν ο καθένας για δικό του λόγο. Ο αιώνιος νικητής Φώτης Σκαρής έγινε χαζομπαμπάς έχοντας πλέον στην αγκαλιά του τον Σκαράκο jr. (Σε 15 χρόνια βλέπω να μας περνάει από πάνω). Ο Δημήτρης Δρίμας συνεχίζει τις διακοπές του καλοκαιριού. Για αυτόν είναι η ζωή άλλωστε και τέλος ο Γιώργος Νικολάου μάλλον άραξε στο Μαρκόπουλο εκτός αν ανέβηκε πάλι στα Καλάβρυτα για χειρόφρενα. Αλλά κακά τα ψέματα καλά μου φιλαράκια και τα τρία.
Σε αυτόν τον αγώνα θα τρώγατε την σκόνη του φοβερού και τρομερού Αντώνη Αλληφακιώτη ο οποίος οδήγησε εξωφρενικά γρήγορα και εκτός αυτού κατάφερε να βρεθεί και στην 16η θέση της γενικής.
Περίπου ένα λεπτό πίσω του βρέθηκε ο έτερος σαραντάρης Ελευθέριος Δημητρίου που κατέβηκε το μονοπάτι πολύ καλύτερα από δεκάδες νεότερους συναθλητές του.
Στις γυναίκες η Ειρήνη Μαυράκη έκανε το 2-0 κόντρα στην Ελενίτσα Λεμονάκη. Αμφότερες κατέβηκαν το μονοπάτι εξαιρετικά. Όταν βρίσκονται και οι δυο στο βουνό ο ανταγωνισμός μεγαλώνει, έτσι και τα δυο κορίτσια δίνουν τον καλύτερο τους εαυτό. Για να δούμε αι του χρόνου. Θα συνεχίσει η Ειρήνη να ανεβαίνει στο πρώτο σκαλί η θα έχουμε ρελάνς από την Ελενίτσα ; Συγχαρητήρια και στις δυο !!!
Τι να πρωτοπώ για την διοργάνωση. Είναι αλήθεια πως την φετινή χρονιά οι διοργανώσεις πάνε από το καλό στο καλύτερο οπότε δεν τίθεται θέμα σύγκρισης. Απλά αξίζουν πολλά συγχαρητήρια σε όλους.
Στον συγκεκριμένο αγώνα τα είχαμε όλα και με το παραπάνω. Uplift από το Σάββατο και για πολλές ώρες, με νταλίκα ειδικά πατενταρισμένη ώστε να μεταφέρει περισσότερα από 30 ποδήλατα την φορά χωρίς κανένα να χτυπάει με το άλλο.
Υπέροχη αναμνηστική μπλούζα σε δυο χρώματα παρακαλώ (Μαύρο, κόκκινο) και φυσικά σαντουιτσάκι και ταμπλέτα με ηλεκτρολύτες σε κάθε σακουλίτσα που έπαιρναν οι αθλητές κατά την εγγραφή τους.
Όλα τα παραπάνω τα χρωστάμε στα αδέρφια Γιώργο και Μανώλη Τριαντάρη όπως επίσης και σε όλο το crew του Bike 30, σε φίλους των παιδιών και σε απλούς λάτρες του αθλητισμού που βρέθηκαν όλες τις προηγούμενες μέρες στο Πήλιο για να βοηθήσουν στην υλοποίηση του αγώνα. Εκτός των παραπάνω που ανέφερα ο Γιώργος και ο Μανώλης έτρεχαν σαν τρελοί για να βοηθήσουν οποιαδήποτε ατυχία είχε ο κάθε αθλητής και είναι άξιοι συγχαρητηρίων.
Δεν μπορώ βέβαια να μη σταθώ και σε ακόμα ένα πολύ καλό στοιχείο της διοργάνωσης. Για πρώτη φορά οι περισσότεροι αναβάτες κοιμηθήκαμε στο ίδιο ξενοδοχείο, κάτι που έκανε την όλη ατμόσφαιρα ακόμα πιο ευχάριστη. Το βράδυ του Σαββάτου διοργανώθηκε και ένα pre-race party στην πισίνα του ξενοδοχείου και πραγματικά περάσαμε όλοι πάρα πολύ όμορφα.
Προσωπική μου γνώμη είναι πως παρά τα άπειρα καλά της διοργάνωσης υπήρξε και μια μικρή παράλειψη. Αυτή ήταν η έλλειψη από κορδέλες κατά το μήκος του μονοπατιού. Είναι διαφορετικό στο μάτι όπως και να το κάνουμε και μπορεί να φαίνεται περιττό για τους local αθλητές που το ξέρουν απέξω και ανακατωτά αλλά τους υπόλοιπους τους βοηθάει πολύ...πιστέψτε με.
Τέλος αν και το σοβαρότερο απ'όλα...
Δυστυχώς το Σάββατο είχαμε και έναν σοβαρό τραυματισμό κατά την διάρκεια των προπονήσεων. Ο Κίμωνα Μπαλασόπουλος σε μια κακή στιγμή χτύπησε άσχημα το πόδι του με σκοπό αυτό να σπάσει σε δυο σημεία αν έμαθα καλά. Κίμωνα σου ευχόμαστε όλοι μας περαστικά και σε περιμένουμε γερό και δυνατό στο βουνό επάνω στο ποδήλατο σου.
Επόμενος σταθμός όπως όλα δείχνουν και πάλι η Κρήτη αν και δεν βάζω το χέρι μου στην φωτιά.
Keep riding Fellas
πατήστε
ΕΔΩ73.59 KB για να κατεβάσετε τα αποτελέσματα του προκριματικού γύρου
κείμενο: Γιώργος Αλεξίου
φωτογραφίες: Χρήστος Μπουκόρος
1st DH Pelion Race – Μάγια Ιωάννου – Μαγεία το μονοπάτι!
Συντάχθηκε απο τον/την george alexiou Σάββατο, 19 Οκτώβριος 2013 10:50
Ψάχνω να δω πως θα ξεκινήσω να γράφω αυτό εδώ το ρημάδι το κείμενο και σκέφτομαι ότι τα περισσότερα που θα διαβάσετε τα γνωρίζετε. Κάποια από την Παρασκευή ή το Σάββατο πριν τον αγώνα, και τα υπόλοιπα από την Κυριακή μετά τις 6 το απόγευμα. Ξέρετε κάτι... το θεωρώ και πολύ λογικό αν κρίνω από τα τηλέφωνα που δέχθηκα εγώ όλο το τριήμερο για να μάθουν φίλοι μου που δεν μπόρεσαν να έρθουν πράγματα για το μονοπάτι και την διοργάνωση.Αφού λοιπόν κούρασα με μια ανούσια εισαγωγή πάμε και στην δράση.
Όχι δεν γκρεμίστηκε κάποιος φούρνος και θαύματα γίνονται μόνο στα παραμύθια και στην κενή διαθήκη (λένε)... Πρώτος, ταχύτερος και επιτέλους με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά ο Γιάννης Ιωάννου!!! (κάποια στιγμή πίστεψα ότι δεν θα έγραφα ποτέ κάτι τέτοιο)
Πραγματικά δεν έχω δει όλο αυτό τον καιρό αθλητή που κερδίζει να χαίρεται και να ανακουφίζεται τόσο πολύ και ειλικρινά μπορώ να πω πως το χαρήκαμε όλοι, καθώς ο Γιάννης ήταν ο μόνος αθλητής που όπως έλεγα μέχρι το Σάββατο, δεν το κουνάει από το βάθρο αλλά έχει τσακωθεί με την πρωτιά.
Ο Ιωάννου άφησε στην δεύτερη θέση το εκπληκτικό για άλλον έναν αγώνα και semi-local Δημήτρη Οικονόμου που μέχρι τα προκριματικά ετοίμαζε κονιάκ στους Βολιώτες ενώ για ακόμα έναν αγώνα στο τρίτο σκαλί του βάθρου ανέβηκε ο Μάρκος Μπουρνιάς που δείχνει ότι τα τρία τελευταία βάθρα δεν είναι καθόλου τυχαία.
Για το μονοπάτι πραγματικά δεν ξέρω από που να αρχίσω και που (και πως) να τελειώσω. Γνωρίζετε μάλλον όλοι ότι από τα βίντεο φαίνονται ελάχιστα πράγματα σε σχέση με αυτά που σε περιμένουν σε κάθε μονοπάτι. Ε λοιπόν βάλτε στο μυαλό σας το τι είδατε σε φωτογραφίες και βίντεο από τον αγώνα, και πολλαπλασιάστε τις εντυπώσεις επί δεν ξέρω και εγώ πόσο. Πολύ πάντως.
Η λέξη μαγεία ίσως φαντάζει υπερβολική αλλά είναι η μόνη που μπορώ να χρησιμοποιήσω για τον χαρακτηρισμό του trail και όλου του τοπίου. Βέβαια για να μην αδικώ τα υπόλοιπα μονοπάτια ανά την Ελλάδα, σε αυτό βοήθησε και ο καιρός. Τα παιχνίδια που έκαναν τα σύννεφα από πάνω, από κάτω και μέσα στο μονοπάτι τα έχουμε δει μόνο σε ταινίες της anthill. Ποδηλατικά τώρα το μονοπάτι ξεκίναγε ταχύτατα με ένα στενό κομμάτι απόλυτα τεχνικό με δύσκολα περάσματα, στην συνέχεια έβρισκες μπροστά σου μερικά αλματάκια και κάποια berms μέχρι το σημείο που φτάνεις σε 2 διαδοχικά υπέροχα άλματα, ένα χωμάτινο και ένα ξύλινο. Μερικά ακόμα τεχνικά και γρήγορα περάσματα και φτάνεις rock garden. Το περνάς ... και μετά τηλεμεταφέρεσαι στον Καναδά !!! Φαντάζομαι όλοι σας θα έχετε δει φωτογραφίες από την υπέροχη ξύλινη γέφυρα και το φαντασμαγορικό ξύλινο διπλό.(Εγώ έχω μια πάρα πολύ ωραία να ξέρετε) Πραγματικό ΣΟΚ στην πρώτη επαφή μαζί τους. Η συνέχεια δυστυχώς για κάποιους λιγότερο προπονημένους επιφύλασσε μια σχετικά μεγάλη ανηφόρα αλλά μετά το μονοπάτι πέταγε το freeride στοιχείο του και γινόταν καθαρό Downhill. Μεγάλες κλίσεις, σκαλιά, πέτρες και ρίζες σου ερχόντουσαν από παντού. Κάπου εκεί ανάμεσα και ένα τεράστιο ξύλινο berm που μόλις το περνούσες έσφιγγες τα δόντια και έλεγες λίγο ακόμα.Το λίγο ακόμα περιλάμβανε μερικά σκαλιά, δύσκολα, τεχνικά περάσματα και φυσικά την μεγάλη κλίση προς τον τερματισμό που κατέληγε σε ένα αριστερό berm και στα καπάκια αλματάκι. Κάπως έτσι ήταν το μονοπάτι στα Χάνια Πηλίου και με τον καιρό να μας κάνει το χατήρι μένοντας ηλιόλουστος και το χώμα να είναι στην καλύτερη δυνατή κατάσταση 135 αθλητές πήραν σειρά εκκίνησης.
Πάμε όμως λίγο πιο αναλυτικά στα αποτελέσματα.
Στην Elite όπως σας είπα και στην αρχή μεγάλος νικητής ήταν ο Γιάννης Ιωάννου. Ο Γιάννης οδήγησε εξωπραγματικά κερδίζοντας τους πάντες τα πάντα και φυσικά τον κακό του δαίμονα που ήταν το ίδιο το μονοπάτι. Μη ξεχνάτε πως στην κατηφόρα λίγο πριν το ξύλινο γεφύρι είχε σπάσει το πόδι του 3 περίπου χρόνια πριν (παραμονές Χριστουγέννων του 2010) κάτι που του είχε στερήσει το περπάτημα για περίπου 3 μήνες και το ποδήλατο για μισό χρόνο. Πολλά μπράβο λοιπόν !!!
Δεύτερος ο ίσως πιο σταθερός αναβάτης της χρονιάς. Ο Λαρισαίος Δημήτρης Οικονόμου οδήγησε εκπληκτικά στον τελικό αγωνιζόμενος τελευταίος. Κατάφερε να ρίξει το ήδη εξαιρετικό του χρόνο περίπου 3 δευτερόλεπτα, κάτι όμως που δεν ήταν αρκετό για να του δώσει την νίκη που τόσο ήθελε στον γειτονικό Βόλο .
Στην Τρίτη θέση βρέθηκε ο φοβερός για άλλον έναν αγώνα Μάρκος Μπουρνιάς που όπως είπαμε και τις προάλλες ανεβαίνει διαρκώς. Όλα δείχνουν πως από την νέα χρονιά ο Μάρκος θα είναι πιο δυνατός και πιο πεισμωμένος.
Στην τέταρτη θέση μόλις 0,03 του δευτερολέπτου έμεινε ο Δάνης Καραμιχηλίδης ο οποίος όποτε παίρνει μέρος σε αγώνα ανεβάζει ακόμα περισσότερο τον ανταγωνισμό ενώ πέμπτος κατετάγη ο Μάριος Παπασιμακόπουλος ο οποίος γλίτωσε τα χειρότερα καθώς το βράδυ της Παρασκευής προσκομίστηκε στο Νοσοκομείο με πόνους στην κοιλιακή χώρα αλλά τελικά ευτυχώς τα αποτελέσματα έδειξαν πως ήταν ένα μυικό τράβηγμα. Τέλος στην έκτη θέση βρέθηκε ο ταχύτατος Ευριπίδης Μπουμπουζής που τα περάσματα του σε πολλά σημεία του μονοπατιού σε άφηναν με το στόμα ανοιχτό.
 |
Στους Junior νικητής αναδείχθηκε ο αέρινος Πέτρος Ατσαλής αφήνοντας στην δεύτερη θέση τον Βολιώτη πιτσιρικά Βαγγέλη Δημόπουλο ενώ το βάθρο συμπλήρωσε ο Φαίδωνας Μπουλουμπάσης. Ο Μέμμος Πανταζής και Χρήστος Γεωργάκης κατέλαβαν την 4η και 5η θέση αντίστοιχα.
Άξιος συγχαρητηρίων είναι και ο άτυχος της κατηγορίας Νίκος Βασιλακάκος, του οποίου ένα σκασμένο λάστιχο του στέρησε την διεκδίκηση της νίκης.Προς τιμήν του ο Νίκος περίμενε να τερματίσουν όλοι οι επόμενοι αναβάτες ώστε να μη κόψει κανέναν τους και μετά από 35 ολόκληρα λεπτά να τερματίσει με τα πόδια.
 |
Στους Master έγινε ο κακός χαμός καθώς στο βάθρο ανέβηκαν τρεις αθλητές στο ίδιο δευτερόλεπτο.
Νικητής αναδείχθηκε ο φουλ προπονημένος Κώστας Καλοχαιρέτας ο οποίος το Σάββατο πρέπει να έκανε περίπου 2,5 εκατομμύρια καταβάσεις. Δεύτερος ο βρέθηκε ο ταχύτατος Χαράλαμπος Παπανικολάου ενώ στο τρίτο σκαλί του βάθρου ανέβηκε ο πιο βελτιωμένος Master της χρονιάς Noel Camateras. Άκουσον – άκουσον ... Εκτός βάθρου έμειναν (για πρώτη φορά και οι δυο μαζί) ο Ερνέστος Σακελλαράκης και ο Βασίλης Τσιαντίκος που κατέλαβαν τις δύο επόμενες θέσεις.
 |
Η κατηγορία Veteran μπορεί να μη συμπληρώθηκε καθώς οι super star της κατηγορίας έλειπαν ο καθένας για δικό του λόγο. Ο αιώνιος νικητής Φώτης Σκαρής έγινε χαζομπαμπάς έχοντας πλέον στην αγκαλιά του τον Σκαράκο jr. (Σε 15 χρόνια βλέπω να μας περνάει από πάνω). Ο Δημήτρης Δρίμας συνεχίζει τις διακοπές του καλοκαιριού. Για αυτόν είναι η ζωή άλλωστε και τέλος ο Γιώργος Νικολάου μάλλον άραξε στο Μαρκόπουλο εκτός αν ανέβηκε πάλι στα Καλάβρυτα για χειρόφρενα. Αλλά κακά τα ψέματα καλά μου φιλαράκια και τα τρία.
Σε αυτόν τον αγώνα θα τρώγατε την σκόνη του φοβερού και τρομερού Αντώνη Αλληφακιώτη ο οποίος οδήγησε εξωφρενικά γρήγορα και εκτός αυτού κατάφερε να βρεθεί και στην 16η θέση της γενικής.
Περίπου ένα λεπτό πίσω του βρέθηκε ο έτερος σαραντάρης Ελευθέριος Δημητρίου που κατέβηκε το μονοπάτι πολύ καλύτερα από δεκάδες νεότερους συναθλητές του.
 |
Στις γυναίκες η Ειρήνη Μαυράκη έκανε το 2-0 κόντρα στην Ελενίτσα Λεμονάκη. Αμφότερες κατέβηκαν το μονοπάτι εξαιρετικά. Όταν βρίσκονται και οι δυο στο βουνό ο ανταγωνισμός μεγαλώνει, έτσι και τα δυο κορίτσια δίνουν τον καλύτερο τους εαυτό. Για να δούμε αι του χρόνου. Θα συνεχίσει η Ειρήνη να ανεβαίνει στο πρώτο σκαλί η θα έχουμε ρελάνς από την Ελενίτσα ; Συγχαρητήρια και στις δυο !!!
 |
Τι να πρωτοπώ για την διοργάνωση. Είναι αλήθεια πως την φετινή χρονιά οι διοργανώσεις πάνε από το καλό στο καλύτερο οπότε δεν τίθεται θέμα σύγκρισης. Απλά αξίζουν πολλά συγχαρητήρια σε όλους.
Στον συγκεκριμένο αγώνα τα είχαμε όλα και με το παραπάνω. Uplift από το Σάββατο και για πολλές ώρες, με νταλίκα ειδικά πατενταρισμένη ώστε να μεταφέρει περισσότερα από 30 ποδήλατα την φορά χωρίς κανένα να χτυπάει με το άλλο.
Υπέροχη αναμνηστική μπλούζα σε δυο χρώματα παρακαλώ (Μαύρο, κόκκινο) και φυσικά σαντουιτσάκι και ταμπλέτα με ηλεκτρολύτες σε κάθε σακουλίτσα που έπαιρναν οι αθλητές κατά την εγγραφή τους.
 |
Όλα τα παραπάνω τα χρωστάμε στα αδέρφια Γιώργο και Μανώλη Τριαντάρη όπως επίσης και σε όλο το crew του Bike 30, σε φίλους των παιδιών και σε απλούς λάτρες του αθλητισμού που βρέθηκαν όλες τις προηγούμενες μέρες στο Πήλιο για να βοηθήσουν στην υλοποίηση του αγώνα. Εκτός των παραπάνω που ανέφερα ο Γιώργος και ο Μανώλης έτρεχαν σαν τρελοί για να βοηθήσουν οποιαδήποτε ατυχία είχε ο κάθε αθλητής και είναι άξιοι συγχαρητηρίων.
Δεν μπορώ βέβαια να μη σταθώ και σε ακόμα ένα πολύ καλό στοιχείο της διοργάνωσης. Για πρώτη φορά οι περισσότεροι αναβάτες κοιμηθήκαμε στο ίδιο ξενοδοχείο, κάτι που έκανε την όλη ατμόσφαιρα ακόμα πιο ευχάριστη. Το βράδυ του Σαββάτου διοργανώθηκε και ένα pre-race party στην πισίνα του ξενοδοχείου και πραγματικά περάσαμε όλοι πάρα πολύ όμορφα.
Προσωπική μου γνώμη είναι πως παρά τα άπειρα καλά της διοργάνωσης υπήρξε και μια μικρή παράλειψη. Αυτή ήταν η έλλειψη από κορδέλες κατά το μήκος του μονοπατιού. Είναι διαφορετικό στο μάτι όπως και να το κάνουμε και μπορεί να φαίνεται περιττό για τους local αθλητές που το ξέρουν απέξω και ανακατωτά αλλά τους υπόλοιπους τους βοηθάει πολύ...πιστέψτε με.
Τέλος αν και το σοβαρότερο απ'όλα...
Δυστυχώς το Σάββατο είχαμε και έναν σοβαρό τραυματισμό κατά την διάρκεια των προπονήσεων. Ο Κίμωνα Μπαλασόπουλος σε μια κακή στιγμή χτύπησε άσχημα το πόδι του με σκοπό αυτό να σπάσει σε δυο σημεία αν έμαθα καλά. Κίμωνα σου ευχόμαστε όλοι μας περαστικά και σε περιμένουμε γερό και δυνατό στο βουνό επάνω στο ποδήλατο σου.
Επόμενος σταθμός όπως όλα δείχνουν και πάλι η Κρήτη αν και δεν βάζω το χέρι μου στην φωτιά.
Keep riding Fellas
πατήστε
ΕΔΩ73.59 KB για να κατεβάσετε τα αποτελέσματα του προκριματικού γύρουκείμενο: Γιώργος Αλεξίου
φωτογραφίες: Χρήστος Μπουκόρος
Aγαπημένο
Σελιδοδείκτης
Αποστολή με Email
Προβολές: 4698
Σχόλια (2)
Δημοσίευση σχολίων μέσω RSS feed
Γράψε σχόλιο
